De excursie naar Marken van 27 mei was door omstandigheden afgelast. Twee heel enthousiaste jonge vogelaars, Maya en Simon, vonden dat erg jammer. Daarom ging ik zaterdag 2 juni alsnog met hen – en Simons vader – op pad naar dit prachtige voormalige eiland. We hoopten natuurlijk weidevogels te zien, liefst ook met jongen. En onze hoop ging ruimschoots in vervulling. Op sommige plekken van Marken is onze nationale vogel, de grutto, – ook wel de koning van de weidevogels genoemd -, gelukkig nog volop aanwezig. Net als tureluurs, kieviten en scholeksters. En tussen de volwassen vogels zagen we soms die vertederende donzen balletjes op pootjes: jonge grutto’s, jonge kieviten en ook een jonge scholekster.
Het gras van veel weilanden was nog niet gemaaid. Fijn voor de jonkies, want die kunnen tussen het hoge gras genoeg insecten te eten vinden en ze zijn daar niet zichtbaar voor roofvogels. Wij konden ze daar natuurlijk ook niet zien, maar dat ze er waren merkten we aan het ge-alarmeer van de ouder-vogels. Met name grutto’s vlogen ons luid roepend om de oren als we langs percelen liepen waar kennelijk jonkies zaten.
Simon had voor de excursie een wens uitgesproken: hij zou erg graag een zomertaling willen zien … Ook die wens kwam uit! Een mooi mannetje lag stil in een sloot en liet zich door ons bewonderen. Waarschijnlijk zat zijn vrouwtje in het weiland te broeden en hield hij de wacht.
Wat zagen en/of hoorden we nog meer? O.a. kuifeenden, krakeenden, een slobeend, futen en wintertalingen. Grauwe ganzen met pullen, knobbelzwanen, zwarte zwanen, blauwe reigers, een grote zilverreiger en aalscholvers. Puttertjes vlogen heen en weer en lieten zich prachtig bekijken! Een heggenmus zong uitbundig maar hield zich voor onze ogen verborgen. Tussen de mooie, voor Marken karakteristieke huizen zaten veel huismussen. Ook witte kwikstaartjes lieten zich zien. Bij de vuurtoren zagen we een ‘biddende’ torenvalk, een visdiefje, kokmeeuwen en een paar juveniele pontische meeuwen.
Op de terugweg werden we nog blij gemaakt door grutto’s die héél dichtbij in de wei stonden! En op het eind zagen we veel Turkse tortels in een koeienstal.
Na drie en een half uur vogelen en wandelen stapten we tevreden in de bus.
Zowel Maya als Simon vinden het ook erg leuk om vogels te fotograferen. De foto’s van het visdiefje en de Turkse tortel zijn van Simon; Maya maakte alle andere vogelfoto’s. Ondertussen fotografeerden Simons vader en ik de vogelaars 😉 .
Tot een volgende keer!
Groetjes,
Annelies