Blog van een weidevogelaar 13

Hele en halve geleerden doen het met verve, maar voorspellen is moeilijk, vooral als het de toekomst betreft. Woeste voorspellers trekken een lijn door tot nul of tot aan de hemel, roepend dat er rampen komen. Ik herinner me nog dat ze het lijntje van de havik doortrokken. Die was wetenschappelijk bewezen twintig jaar geleden uitgestorven. Ik herinner me ook nog dat er meisjes zelfmoord pleegden, nadat de geleerden de toename van het aantal zieke bomen hadden doorgetrokken. ‘Zure regen’ riepen ze. In de jaren zeventig was bewezen dat er in 1990 geen bomen meer zouden leven. De grutto is zo dadelijk ook uitgestorven volgens de lijntrekkers.

Over voorspellen gesproken, weerbericht: weer regen.
Van de week sopte ik door Marken west. De dag daarop draste ik door het hart van de Ronde Hoep. Mijn oren toeteren nog van het gegil van al die grutto’s die daar met kuikens lopen. Honderden. Voorspellen durf ik nog niet, maar 2014 begint de contouren te krijgen van een goed gruttojaar. De percelen waar nauwelijks grutto’s zaten, zijn gemaaid. Daar groeit het gras lekker in de regen. Al bijna kuikenland. De rest wordt vandaag niet gemaaid. Regen. Morgen ook niet. De hele week niet? Misschien is het eind mei voor het weer droog weer is? Als dat gebeurt, hebben we een goed gruttojaar: rust hier en hergroei daar!

Dat neergaande lijntje van de grutto? Die gaat al twee jaar niet neer. Nog twee a drie weken regen en: weer niet neer!

Oké, om de ware natuurbeschermers te plezieren, één sombere voorspelling: in Marken zal het niet meer beter gaan. Kan gewoon niet. Vol is vol! Omgerekend rond 500 weidevogelterritoria per 100 ha. Alle percelen met een kleurtje hebben rust. Alles wat wit is, is al in de hergroei-met-koeienvlaaien.