Als tiener was ik altijd buiten.
De vogels, daar kon je naar kijken, de vissen, nou ja, die ving ik dus.
Je had in Amsterdam een visprofeet: Jan Schreiner met zijn winkel aan de Roelof Hartstraat. Schreiner leverde iets unieks: een met de hand gebouwde vliegenhengel, plùs een les vliegvissen, plùs een tip voor het paradijs met gouden ruisvoorns van baksteenformaat.
Dat paradijs vond ik na twintig kilometer fietsen, helemaal naar Vinkeveen, tot het uithangbordje van de kruidenierswinkel (huiskamerformaat) van Demmerik. Kraak helder water, je ziet de vissen als in een aquarium, koekoeksbloemen in de slootkant, grutto’s…
Ik was er vandaag weer. Het is nog altijd een paradijs, een paradijs met lelijke plekken. Die eindeloze vlaktes bloemrijke weiden? Een groot deel is eind april gemaaid raaigras. Hier komt geen gruttokuiken groot. Het weidevogelreservaat? Ruige natuur. Met de verruiging het aantal grutto’s ingestort. Waar de boeren afspraken hebben gemaakt om weidevogelbeheer toe te passen is de oude sfeer bewaard: koekoeksbloemen, ratelaars en een squadron alarmerende grutto’s. De zwarte sterns hebben deze dag uitgekozen om tegelijk met mij terug te keren. Overal liggen hun broedvlotjes al klaar.
I have a dream. Sloten waarin een otter zwemt tussen baksteendikke ruisvoorns, goud glinsterend in de zon, omlijst met Koekoeksbloemen, zwarte sterns en grutto’s. Ik droom, en wat meer zegt: ik heb contacten met onderhand alles en iedereen hier en met de kantoren in Utrecht.
Gisteren een overlegje en vandaag dus feest! Ik blok in mijn agenda een week in juli. Ik ga bij elke boer op visite. Ik mag een plan uitwerken voor een verbinding voor de otter en al zijn vriendjes en vijandjes. Water geflankeerd door ‘grootvaders hooiland’. Een hemel op aarde die dwars door Demmerik en Donkereind de Vinkeveense plassen verbindt met die van Nieuwkoop. Ik hoop iedereen mee te krijgen…
