Foto – Lucy
Alweer de laatste activiteit van 2025: uilenballen pluizen!
Daar waren we: zondag 7 december, half elf, droog en warm in De Boswinkel in het Amsterdamse Bos, waar de tafels klaar stonden tussen de permanente tentoonstelling. Met een mooie opkomst – zeven kinderen, waaronder een toevallige bezoeker die zich daarna ook enthousiast heeft aangemeld – konden we beginnen.
Eerst keken we een deel van een aflevering van Het Klokhuis. Er werd een vogelopvang speciaal voor uilen bezocht. Prachtige kerkuilen, velduilen en zelfs een oehoe! Wel allemaal wat zieligjes. Anders kom je natuurlijk niet in een opvang terecht. Er werd uitgelegd waarom uilen hun prooi helemaal opeten: zo eten én drinken ze tegelijk. Uilen drinken niet, maar halen hun vocht uit hun prooien. Eten ze niet, dan drogen ze dus ook uit. Ook daarom komen ze in de opvang terecht. Nadat ze zijn aangesterkt of de uit het nest gevallen kuikentjes groot genoeg zijn, worden de vogels weer vrijgelaten, zoals een kerkuil in het programma.
Foto – Lucy
Na deze leuke intro ging het bakje met de uilenballen rond. De kinderen gingen aan de slag om met pincet, vingers, jonge ogen en een dosis geduld te kijken wat hun bal allemaal voor schatten bevatte.
Het was nog een heel gepriegel om de fragiele stukjes bot uit de dichte bal van voornamelijk haartjes tevoorschijn te toveren. Maar al snel klonk het: “Ik heb een schedeltje!” en: “ik ook!”. Niet veel later had iedereen wel een schedeltje bevrijd. Op tafel lagen prints waarmee je kon proberen je bottige overblijfseltjes te determineren. Was dit nou een molletje, een muis of…? Ze zaten er allemaal tussen. Marijke had zelfs een heuse professionele microscoop meegenomen. Zo kon je je vondst van wel heel dichtbij bestuderen. Voor elk schedeltje dat tevoorschijn werd gehaald, waren er al talloze ribben en dijbeentjes uitgepluisd. Ook enkele begeleiders waagden zich aan de klus en hadden net zo veel plezier als de kinderen.
Foto – Lucy
Koekjes, limonade, koffie en thee maakten het een aangename ochtend om lekker bezig te zijn. Tegen 12 uur waren de meesten wel zo’n beetje klaar met pluizen. De oogst mocht mee in een bakje, met een extra bal voor thuis voor wie dat wilde. Al met al – alweer – een leuke, leerzame en geslaagde activiteit.
Deze keer zijn er nul vogels gespot, al stond één vogel natuurlijk wel centraal: de uil.
Met dank aan de uilen voor het maken van de ballen, het IVN voor het ter beschikking stellen ervan, De Boswinkel voor het mogen gebruiken van de fijne ruimte op de eerste verdieping en Marijke voor de organisatie en het begeleiden en meebrengen van de hulpmaterialen.
Coen
Foto – Coen
