Hallo vogelaars!
Waar waren jullie allemaal? Alleen onze trouwe Cecilia kwam – samen met haar vader – op 19 april opdagen! Maar zij telde wel voor tien, zo goed deed ze mee! Wat heeft ze veel gezien en gehoord!
Het begon met een witte kwikstaart. Lang heeft ze door haar verrekijker getuurd tot ze zag wat er aan de hand is met dat grappige staartje: het wipt alsmaar op en neer!
Even later zag ze bij een mannetje wilde eend nog iets raars: een krulletje in zijn staart!
Eén van de eerste geluiden die we hoorden – na het gepiep van de witte kwikstaart – was het alarmroepje van de zwartkop. En kort daarna klonk zijn prachtige zang.
We hoorden en zagen tjiftjaffen, koolmezen, fitissen, roodborstjes. En een mooie fazantenman, vlakbij een haas. Cecilia vulde alles in op haar vogelkaart.
We hoorden de luide zang van dat piepkleine vogeltje, de winterkoning, en het snerpende liedje van de heggenmus. In het riet hoorden we de rietzanger, die we af en toe in zijn baltsvlucht boven het riet uit zagen vliegen. En we zagen de rietgors. Helaas was de blauwborst niet thuis …
Wel kwamen er puttertjes aangevlogen. Ze landden in boompjes vlak voor ons. O, wat waren ze mooi!
En we hoorden een koekoek!
Er kwamen af en toe mooie paarden langs, waar Cecilia ook van genoot. En er landde een prachtig vlindertje op het pad vlak voor ons. Edith wist zijn naam: een bont zandoogje.
In de wei waren kieviten aan het baltsen en scholeksters aan het ruziën en lieten grutto’s hun vrolijke roep horen. Ook een tureluur liet zich goed bekijken.
Er waren aalscholvers, knobbelzwanen, blauwe reigers, kuifeenden, krakeenden, slobeenden, wintertalingen, grauwe ganzen, nijlganzen, brandganzen en grote Canadese ganzen. Een paartje smienten deed nog krachten op voordat het weer naar het hoge noorden terug zal vliegen om daar te gaan broeden.
Hoog in de lucht zagen we een ooievaar zweven met vlak daarbij een buizerd. Ze cirkelden alsmaar om elkaar heen! Even later vloog er een havik over!
Een fuut dook onder en Cecilia telde hoe lang het duurde tot hij – een héél eind verder – weer boven water kwam! Een andere fuut zat op een nest. Ook meerkoeten waren aan het broeden.
We zagen kokmeeuwen in prachtig zomerkleed met mooie donkere koppen. En ook kokmeeuwen die nog niet zo’n donkerbruine kop hadden, maar alleen een donkere stip op hun kop. Ook hadden die nog wat bruine veren op hun vleugels, waaraan we konden zien dat ze vorig jaar uit het ei zijn gekropen. Pas volgend jaar zullen zij helemaal volwassen zijn.
Tussen de kokmeeuwen zat een visdiefje! Kersvers terug uit Afrika.
Al met al zijn we wel twee en een half uur op pad geweest in plaats van anderhalf uur …..
Heb ik nog vogels vergeten Cecilia? Dan mag jij ze nog aanvullen!
Onder het vogelen vond Cecilia ook mooie stenen, maakte ze tekeningen in het zand van het ruiterpad en plukte ze een mooi boeketje bloemen, dat ze aan het eind van de excursie verlootte. Haar vader was de gelukkige winnaar.
Edith en ik vonden het erg leuk. Hopelijk vonden Cecilia en haar vader dat ook!
Tot een volgende keer!
Groetjes, ook van Edith,
Annelies
Cecilia, Edith Kuiper en Cecilia’s vader
Bont zandoogje
