De jeugd keek rond in Waterland | verslag 17 januari 2016

Elf kinderen en negen ouders gingen mee met Frank en Annelies om ganzen en eenden te kijken in Waterland. Omdat in de noordelijke gebieden waar deze vogels broeden ’s winters te weinig voedsel te vinden is, komen ze in grote aantallen in Nederland overwinteren. Waterland is een geliefde plek voor ze.

Er waren veel nieuwe kinderen. En ook onze trouwe Cecilia, die vorig jaar maar liefst met acht van de tien excursies mee was, was weer van de partij.
Levi, Gyula, Johannes, Marien, Laura, Kolja, Romy, Wiene, Fleurine, Valerie en Cecilia keken door hun verrekijkers vanaf de dijk tussen het Kinselmeer en de Kinseldam (ook Hoeckelingsdam geheten) naar eenden en ganzen en tekenden op hun vogel-invulkaart enthousiast aan welke vogels ze zagen.

Zo werden bergeenden, wilde eenden, krakeenden, smienten en futen gezien. Door de telescopen kon je ze nog veel beter zien. Aalscholvers vlogen over en er zat er eentje met gespreide vleugels te drogen na een duik in het water. Aalscholvers hebben in tegenstelling tot bijna alle andere vogels geen goedwerkende vetklier om hun veren tegen vocht te beschermen. Daarom moeten zij er op deze manier voor zorgen dat ze geen kou vatten.
We zagen een blauwe reiger, een zwarte kraai en een grote mantelmeeuw. Er zwommen meerkoeten rond en hun neefje de waterhoen liep bij de steigers in het gras.
Heel mooi was het nonnetje! Een kleine soort zaagbek. Het was een mannetje: wit met heel fijne zwarte lijnen. We moesten geduld hebben, want nonnetjes zijn duikeenden, dus net als je dacht dat je hem in de telescoop had, was hij weer ondergedoken! Prachtig was ook de man pijlstaart, die op het allerlaatst langs zwom. Jammer genoeg waren sommige kinderen toen al op weg naar de auto.
In de verte zwommen smienten en kuifeenden en sommige kinderen zagen een wintertaling. Ook werd door sommigen een kluut gezien. Jammer genoeg was er nog maar een enkele wulp aanwezig en nam die al snel de vleugels. In de verte liepen ook veel kleinere vogels. Het bleken bonte strandlopers te zijn.

In deze tijd van het jaar zijn grote groepen ganzen karakteristiek in Waterland. Wat dat betreft hadden we een beetje pech op de plek waar we hadden afgesproken. We wilden daarom nog ergens anders gaan kijken. Een aantal kinderen had het koud en ging naar huis. Met de overgebleven kinderen zijn we met de auto nog wat verder gereden tot we een redelijk grote groep ganzen tegenkwamen. Brandganzen, grauwe ganzen en kolganzen. En het mooie was dat daar ook een groep wulpen bij zat. Van die bruine vogels met een naar beneden gebogen snavel. En toen … een grote verrassing: zat daar ineens een vrouwtje havik op een hek in de wei. Zij liet zich door de telescoop prachtig bekijken. Eerst van achteren en toen van voren.
Een grote zilverreiger stapte statig door de wei. En aan de andere kant van de dijk bleken heel wat brilduikers te zwemmen.

Al met al hebben we behoorlijk wat vogels gezien! Veel kinderen hadden hun vogelkaart bijna vol! Een paar vaders hebben nog wat foto’s opgestuurd.

Tot een volgende keer!

Groetjes, ook van Frank,

Annelies