30 maart
In 1932 besloot men dat er een snelweg moest komen tussen Amsterdam en Rotterdam, een streep door het groene hart. Toen ik jong was, de jaren zestig, reden tienduizenden vrachtwagens langs de school om een zand dijk langs Amstelveen te leggen. Het A3 tracé. De wereld vergat het land tussen de dijk en de Amstel. De laatste schillenboeren kwijnden er weg. Pony’s werden met een uit bedspiralen opgetrokken hek in een modderhoek gehouden. Boer A molk zes koeien met de hand. Zijn buurman vier en wat geiten en zijn neef handelde in oud ijzer. De tijd stond er stil. Het huisje op de hoek werd gekocht voor 6000 gulden, de boerderij viel om. Op drie of vier erven broedden steenuilen. Kluchten patrijzen waren zo normaal, dat je er niet voor van de fiets stapte. Je kon de boven de landweg biddende torenvalken niet missen. In april verdoofden de gillende grutto’s elke verdwaalde fietser.
De vooruitgang brak wat laat toch nog uit. Tienduizenden vrachtwagens reden af en aan om de zanddijk op te ruimen. De boeren werden verjaagd. Sportvelden, voetpaden, fietspaden en, men wilde natuur nietwaar, bosjes, bosjes en bosjes. De hele polder? Nee niet de hele polder. Het mooiste stuk, het bovenland tussen de Amstel, Bankrasweg en Kostverlorenweg bleef weiland.
Vandaag liep ik er omheen. Het waterpeil is, dankzij flexibel peilbeheer door Waternet, hoog. Het gras is, dankzij de ganzen, laag. De zode, dankzij boer Gijs, bedekt met ouderwetse ruige mest. Het is feest voor de kieviten. Vorig jaar was er begin april nog geen nest te vinden. Nu zie ik 39 nesten, daarnaast nog een paartje of 15 dat ook wel een nest zal hebben, of snel zal krijgen. 55 paar op nog geen 50 hectare. Vorig jaar was de top 49, begin mei. De eerste grutto zit te broeden. Ik tel nu 15 territoriale stellen. Dat waren er vorig jaar in mei 14. Misschien komen er nog wat vleeskoeien voor de kievitskuikens, maar voor half juni komt er geen trekker in.
Steenuilen zijn er niet meer. De laatste patrijs heb ik een jaar of 15 geleden gedag gezwaaid. Er verdwijnt veel, maar er zijn ook nieuwe dingen: het huisje op de hoek is gekocht voor een miljoen euro en vervangen door een smakeloos experiment. Waar de boerderij omviel, wordt een landhuis gebouwd dat meer miljoenen kost dan de boer klompen had. En langs het wandelpad zingen drie blauwborsten in het riet, haviken vliegen af en aan – kieviten in turbovlucht er achteraan. (Als die havik nu eens kraaien wil eten…)
Ruik ik nu een vos in de bosjes? Gelukkig heeft L. gisteren roosters op de bruggetjes gemaakt. Is het weer even moeilijker voor een viervoeter om in het bovenland te komen.
De deskundologen voorspelden een paar jaar geleden dat de weidevogelpopulatie hier nu verdwenen zou zijn. Ze trokken de neergaande lijn van hun grafiekje door. De vogels trekken dat lijntje lekker omhoog. Het zou zo maar goed kunnen gaan, gered voor de poorten van de hel?
Hoog boven het land van Rembrandt baltsen twee grutto’s. Voorlopig hebben we ze nog.
[ssba]
