Verslag van de jeugdexcursie naar het Flevopark, 25 maart 2018

De lente was voorzichtig begonnen. Met Maya, Sven, Thomas, Nick en Bing en hun ouders gingen Aldi Wendelaar Bonga (van het IVN) en ik op stap om te zien wat dat voor het Flevopark betekende. Tjiftjafs waren net terug uit het zuiden. Twee keer hoorden we ze in de verte, maar ze lieten zich nog niet zien.
Blauwe reigers zaten op hun nest, maar die krijgen altijd al vroeg de lente in hun bol. We zagen ook reigers rondvliegen met takken in hun snavel. Altijd leuk om vogels zo bezig te zien! Twee reigernesten waren bezet door nijlganzen, wat even tot ruzie met een reiger leidde.
Wie ook bezig was met het bouwen van een nest, was een winterkoninkje! Hij was druk met dorre blaadjes in de weer, een geliefd nestmateriaal van winterkoninkjes. Geweldig om hem zo bezig te zien. Af en toe hield hij even op en kwam hij mooi voor ons poseren, zodat we dit prachtige piepkleine vogeltje met zijn opgewipte staart nog beter konden bewonderen. Ook een paartje houtduiven was kennelijk toe aan het stichten van een nieuw gezin. Hoog in een boom, balancerend op een tak, zaten ze te paren.
Bij de paaltjes in de Nieuwe Diep hadden we mooi zicht op verschillende soorten meeuwen. Kokmeeuwen in zomerkleed, een enkele nog jonge kokmeeuw, die vorig jaar uit het ei was gekropen, zilvermeeuwen en kleine mantelmeeuwen, waaronder ook enkele nog jonge vogels. Ook de aalscholvers waren er in verschillende generaties: een jong van vorig jaar en een paar volwassen vogels, mooi in broedkleed. Eentje zat wapperend zijn vleugels te drogen. In en bij het water verder kuifeenden en wilde eenden, meerkoeten en waterhoentjes. En … later ontdekten we via een foto van Maya een dodaars!
Mannetjes en vrouwtjes merel waren druk aan het eten zoeken tussen de bladeren op de grond, koolmezen zongen en lieten zich af en toe zien, vinken zochten hun voedsel onder de bomen en veel roodborstjes lieten zich mooi zien en af en toe ook horen. Winterkoninkjes zongen veel en luid! Staartmeesjes vlogen heen en weer. Kleine bolletjes met een lange staart. Boomkruipers lieten hun iele liedje horen en deden wat ze horen te doen: tegen een boom opkruipen. Heggenmussen zongen wel maar lieten zich niet goed zien. Grote bonte spechten roffelden. Zwarte kraaien riepen hun wat onheilspellende roep en waren goed te zien, net als eksters en een enkel kauwtje. Een zanglijster zat hoog in een boom te zingen. Het duurde even voordat we hem zagen en wat is dat ingewikkeld om aan elkaar uit te leggen: die boom en dan die twee takken van die andere boom die er voor langs gaan, de bovenste daarvan en dan een stukje naar rechts … En dan met je hoofd achterover de hoogte in turen en proberen hem in je kijker te krijgen! Maar het lukte.
Leuk was ook de rosse woelmuis die rustig rondscharrelde tussen de bladeren.
Maya ontdekte nog een zanglijster die onder een struik druk aan het rommelen was tussen de bladeren. Maar … dat bleek een koperwiek te zijn! Wat een verrassing!
Maya ontpopt zich trouwens als een geweldige assistent! Ze ontdekt veel vogels en neemt de kleinere kinderen bij de hand om ze te wijzen waar ze moeten kijken. En dan maakt ze ondertussen ook nog eens mooie foto’s! (Zie hieronder!)
Behalve de koperwiek was ook een vuurgoudhaantje een van de hoogtepunten van de ochtend. Wat een mooi vogeltje, maar wat is hij beweeglijk! Het duurde even voordat we hem goed genoeg zagen om te kunnen vaststellen dat het geen goudhaantje maar een vuurgoudhaantje was. Verderop in het park zagen we er nog een.
Aldi en ik hopen dat jullie het een leuke ochtend vonden!
Binnenkort gaan we naar het Amstelpark. Hopelijk zijn de tjiftjafs dan in groteren getale terug en zijn de zwartkopjes ook weer in het land.
Tot dan!
Groetjes,